Cabomba aquatica
Aleksy Mój




Kabomby należą do rodziny grzbieniowatych /Nymphaeacene/. W akwariach niezbyt często są spotykane. Jest to roślina piękna choć wrażliwa i wymagająca pewnej opieki ze strony hodowcy. H. Prey podaje, że najlepiej udaje się na podłożu składającym się ze żwiru i gliny. Wymaga dużo światła, ciepła, spokoju i miękkiej wody. Rozmnaża się przez sadzonkowanie.

S. Gucweler w książce "Rośliny w akwarium" podaje, że kabomby są dość trudne w hodowli. Aby osiągnąć właściwy przyrost roślin i dobry ich rozwój należy im zapewnić dużo światła /ale nie jaskrawe słońce/, bardzo miękką wodę a na dnie gruboziarnisty piasek z niewielkim dodatkiem ziemi liściowej, torfu i zwietrzałej gliny. Sadzonki zazwyczaj szybko się zakorzeniają i dobrze rosną w temperaturze około 18 stopni C. Odczyn wody winien wahać się w granicach 6,5-7,0 pH. Naszym zdaniem grubsza warstwa żwiru odrzańskiego stanowi wystarczające podłoże dla akwarium, przy czym warstwę dolną żwiru wystarczy przemyć powierzchownie. Uważamy, że wszelkie domieszki-poza torfem w niektórych przypadkach-są niepotrzebne i utrudniają utrzymanie czystej wody w akwarium. Na dobry wzrost roślin będzie miała wpływ przede wszystkim stara woda i ograniczenie filtrowania do istotnie koniecznej potrzeby, unikanie przewietrzania oraz odpowiednie oświetlenie. Potwierdza to fakt, że kabomby należą do roślin zanurzonych, pobierających substancje potrzebne do ich rozwoju w głównej mierze za pośrednictwem liści.

Kabomby można prowadzić jako pięknie rozgałęzione krzaczki obcinając pęd główny i wybujałe pędy boczne. Odcięte pędy o długości 10 cm lub dłuższe, przyjmują się łatwo. Wystarczy je zasadzić albo nawet przytwierdzić do dna za pomocą kamienia.

W naszych akwariach spotykamy następujące kabomby:

Kabomba wodna /Cabomba aquatica Aublet/
Nazwa "Cabomba" pochodzi od indian gujańskich zaś "aquatica" z języka łacińskiego-oznacza "przy lub w wodzie żyjąca".
Synonimy: Nectris aquatica Willdenow, Villarsia aquatica Willdenow.
Ojczyzną kabomby wodnej sa tereny Ameryki Środkowej i Południowej, rozprzestrzenianie się od południowego Meksyku do środkowej Brazylii.

Kabomba wodna jest rośliną zanurzoną /podwodną/ o pędach zielonych, osiągających 2 m długości. Liście podwodne posiada jasno zielone, osadzone na ogonkach, naprzeciwlegle, po 2 w okółku. Blaszki liści posiadają kształt nieregularnego koła lub nerki i są widlasto wielokrotnie podzielone. U nasady dzielą się liście na 5 nitkowatych odcinków, które z kolei rozwidlają się dalej, osiągając wyżej wymieniony kształt 0 3-4 cm długości i nawet 7 cm szerokości oraz od 30-130 nitkowatych zakończeń.

W sprzyjających warunkach kabomba zakwita. Wypuszcza wtedy na końcach pędów liście nawodne, pływające na powierzchni wody lub w pobliżu zwierciadła wody. Częściej jednak nie wypuszcza liści nawodnych w ogóle, a jedynie łodygi kwiatowe. Taka kwitnąca kabomba posiada wtedy zalążki liści nawodnych. Liście nawodne są okrągłe, o średnicy do 10 cm, całobrzegie, tarasowato w pobliżu środka blaszki osadzone na ogonkach, długich od 3-10 cm a leżących naprzeciwlegle , podobnie jak i łodygi kwiatowe wyrastające z nasady /węzła/ liści zanurzonych. Najczęściej jednak kwiaty rozwijają się z pąka-końca pędu z którego wyrasta po jednym liściu pływającym i jednej łodydze kwiatowej, parą naprzeciwlegle. Kwiat na łodydze wystaje ponad wodę. Kwiaty kabomby wodnej są koloru jasnożółtego, posiadają 3 płatki kielicha, od wewnątrz również jasnożółte i 3 płatki korony, osadzone przeciwlegle, dalej posiadają 6 pręcików i 2-4 słupki, najczęściej jednak 3. Średnica rozkwitniętych kwiatów waha się od 8-15 cm .

Pielęgnacja kabomby wodnej nie powinna sprawiać wiele kłopotu we właściwie urządzonym i prawidłowo prowadzonym akwarium. Jakie jednak warunki należy stworzyć tej pięknej roślinie ? Wiemy, że pochodzi z Ameryki Południowej, z rejonu Amazonki. Dlatego też zapewnić należy jej miękką wodę, ciepło, dużo światła, spokój i chronić ją przed glonami. Według zaleceń A. Wendta jako podłoża dla kabomby należy użyć: 1/4-2/3 starej, zwietrzałej gliny i 1/3 do 3/4 grubo ziarnistego piasku. Najodpowiedniejszą wodą jest "deszczówka" lub inna możliwie o twardości nie przekraczającej 6 stopni "n". Powyżej 15 stopni "n" twardości wody kabomba czuje się źle, a przy 20 stopniach "n" przeważnie wkrótce ginie. Temperatura latem winna wynosić około 25 stopni C /może być i wyższa/ , zaś zimą nie powinna spadać poniżej 18 stopni C. Uważamy, że w naszych akwariach /poza akwariami z welonami/ temperatura wody nie powinna spadać poniżej 22 stopni C. Jest to minimum konieczne dla większości ryb egzotycznych. Dla kabomby najważniejszą sprawą jest jednak właściwe oświetlenie. Kabomba winna być sadzona w akwarium zawsze w najjaśniejszym jego miejscu, a zimą nie wolno nam zapominać o codziennym oświetlaniu akwarium przez około 12 godzin. O ile umieścimy kabombę pod żarówką 40 W. Kabomby nie należy wystawiać-szczególnie latem-na bezpośrednie działanie promieni słonecznych z powodu nadmiernego rozwoju glonów. Obserwacja rozwoju /wzrostu/ kabomby, winna być dla nas wskaźnikiem czy ilość światła jest wystarczająca. O ile się nie rozwija /nie rośnie/ trzeba zwiększyć intensywność naświetlania, przeciwnie liście pokryte glonami będą wskazówką, że akwarium oświetlane jest za silnie. O ile glony wystąpią, trzeba je codziennie usuwać, gdyż małe niedopatrzenie może spowodować po paru dniach całkowite opanowanie kabomby przez glony i jej utratę. Z "dziejów" tej rośliny na lądzie europejskim wypada nadmienić, że nasiona kabomby wodnej z Brytyjskiej Gujany po raz pierwszy sprowadził do Europy w 1891 roku profesor Goebel i wysiał w ogrodzie botanicznym w Marburgu. Wówczas i aż do roku 1910 kabombę wodną nazywano mylnie karolińską, względnie w ogóle gatunków ich nie rozróżniano.